دیشب با آیدا حرف زدم فکر کنم 5 سال می شد صداشو نشنیده بودم دلم این روزها خیلی براش تنگ میشه برا اون روزهایی که پر از شور و هیجان بودیم اونقدر که هیچکس به گرد پامون هم نمی رسید. من، که نتونستم اون روزها رو فراموش کنم پیداش کردم و بهش زنگ زدم. یه وقتی اینقدر دلم برا اون روزا تنگ میشه که گریه م می گیره. اون شبایی که برا با هم بودن مجبور بودیم به مامانم دروغ بگم و صد تا فیلم بازی کنم که بیایم جشن بگیریم و تا صبح فلسفه بگیم. یادش بخیر !

ولی به قول شاعر« دوستی چیزی نیست که لب طاقچه عادت/ از یاد من و تو برود» بهر حال که دیشب خیلی حال کردم.

امشب به سلامتی همه دوستام خصوصا پانی و آیدا

اینجا جا داره که به عزیزی که در پست«تمامی من » ناراحت شده بود بگم: 1- من از طرف ایشان هیچ قضاوتی نکردم و صرفا نقل قول کردم 2-ادامه صحبتهای من در مورد شما نبود 3-اگر باعث ناراحتی شما شدم ببخشید